تو : اون ارزشي ندارد

خدا : ارزشمند خواهد شد.

تو : من نمي توانم خودم را ببخشم

خدا : من تو را خواهم بخشيد

تو : من نمي توانم خودم را اداره کنم.

خدا : من همه نيازهاي تو را برآورده خواهم کرد.

تو : من مي ترسم.

خدا : من در روح تو ترس قرار نداده ام

تو : من هميشه نگران و ناکام هستم

خدا : به من توکل کن

تو : من به اندازه کافي اعتماد ندارم

خدا : من به هر کس ميزاني از اعتماد و ايمان داده ام

تو : من به اندازه کافي باهوش نيستم.

خدا : من به تو عقل داده ام

تو : من احساس تنهايي مي کنم

تو مي گويي : آن غير ممکن است.

خدا مي گويد : همه چيز ممکن است.

تو : من خيلي خسته ام

خدا : من به تو آرامش و راحتي مي دهم

تو : هيچ کس مرا واقعا دوست ندارد

خدا، من تو را دوست دارم

تو : من نمي توانم ادامه دهم

خدا : مرحمت و توفيق من کافي است

تو : همه چيز براي من مبهم است.

خدا : تو همه کار مي تواني بکني