خدايا...آرامم...از اينكه نيلوفري را در قلبم روياندي كه مهرباني اش آسمان تيره ام را ستاره باران...
پاكي اش درياي بي موج و خاكستري ام را خروشان...
و صداقتش خورشيد عشقم را نورافشان كرد...
خدايا...اي معبودي كه زمزمه هاي پرتلاطم ساحل قلبم را مي شنوي ...
و ترانه هاي ناسروده اش را مي داني....
و اي مهرباني كه آرامش را به من هديه دادي...
مي دانم كه مي شنوي از درون فرياد ميزنم: پروردگار من شكرت مي گويم.......
