ای کاش می شد با حرارت خورشید ریشه های تردید و بیگانگی را سوزاند.             

     ای کاش می شد از قفس تنگ حسرت و اندوه به آسمان آبی آرزوها پر کشید و بر بالا ترین قله ایثار و محبت آشیان ساخت.                         

     کاش همه می خندیدند و دستها پر از گل بود و همه پنجره ها به سوی صداقت و دوستی گشوده می شد.                                    

خیلی بی مقدمه شروع کردم . به بزرگی خودتون ببخشید! این وبلاگ توسط یکی از دوستان بسیار خوبم به من معرفی شد و من هم برای اولین پیام خواستم از مهربانی - دوستی - مهر - محبت و .... مطالبی را به عرض شما دوستان برسونم