سلام

سلامی با عشق به عطر گلهای محمدی

آرزو مکن که خدا را در جائی جز همه جا بیابی !

هر مخلوقی نشانی از خداست و هیچ مخلوقی او را هویدا نمیسازد , همان دم که مخلوقی نظر ما را به خویشتن منحصر کند , ما را از خدا برمیگرداند .

ما همگی اعتقاد داریم که باید خدا را کشف کرد , دریغا که نمیدانیم همچنان که در انتظار او به سر میبریم , به کدام درگاه نیاز آوریم .

سرانجام اینطور نیز می گوئیم که او در همه جا هست ! هر جا و  _ نایافتنی است !

به هر کجا بروی جز خدا چیزی را دیدار نمیتوانی کرد . خدا همانست

که پیش روی ماست .

   ایکاش "عظمت" در نگاه تو باشد , نه در چیزی که به آن مینگری !

من شوق را به تو خواهم آموخت  ,  اعمال ما به ما وابسته است  , همچنان که درخشندگی به فسفر .

درست است که اعمالمان ما را میسوزاند ولی تابندگی ما از همین

است و اگر روح ما ارزش چیزی را داشته ,

   دلیل بر آن است که سخت تر از دیگران سوخته است .

برای من "خواندن" اینکه شنهای ساحل نرم است کافی نیست , میخواهم پای برهنه ام این نرمی را حس کند !

معرفتی که قبل از آن احساسی نباشد , برای من بیهوده است .

هرگز در این جهان چیزی ندیده ام که حتی اندکی زیبا باشد  ,  مگر

آنکه فورا آرزو کرده ام تا همه مهر من آن را در بر گیرد .

بخشی از کتاب مائده های زمینی اثر معروف آندره ژید نویسنده بزرگ فرانسوی ترجمه پرویز داریوش و جلال آل احمد  

در آن نفس که بمیرم ,  در آرزوی تو باشم                  

بدان امید دهم جان , که خاک کوی تو باشم

به وقت صبح قیامت که دسر ز خاک برآرم                  

به گفتگوی تو خیزم , به جستجوی تو باشم

به مجمعی که در آیند شاهدان دو عالم        

نظر به سوی تو دارم , غلام روی تو باشم

حدیث روضه  نگویم , گل بهشت نبویم               

جمال حور نجویم , دوان به سوی تو باشم

به خوابگاه عدم گر هزار سال بخسبم                             

به خواب عافیت , آنگه به بوی موی تو باشم

می بهشت ننوشم ز جام ساقی رضوان                

مرا به باده چه حاجت که مست بوی تو باشم

هزار بادیه سهل است , با وجود تو رفتن                   

اگر خلاف کنم سعدیا به سوی تو باشم

با آرزوی بهترین آرزوها برای شما دوستان